we stoken niet voor de mussen
armoede in de achtertuin
In een gewoon Nederlands gezin wordt een arm kind geboren. Het moet in een armoedig hutje in de achtertuin wonen, en krijgt elke dag een kommetje rijst. Vanaf haar tiende verjaardag gaat ze aan het werk: buiten onder een afdakje maakt ze T-shirts op een oude naaimachine. Haar zus, die gewoon binnen woont, kan het onrecht op een bepaald moment niet meer aanzien. Haar ouders waarderen haar betrokkenheid, maar ja: sommige dingen zijn helaas niet te veranderen.
Of het nu gaat over vluchtelingen in een bootje richting Europa of over armoede in Afrika; we hebben een lastige verhouding met medemensen-die-het-minder-hebben-getroffen-dan-wij. In We stoken niet voor de mussen maakte Afslag Eindhoven het allemaal nóg ongemakkelijker door die verschillen te verenigen binnen één gezin.
We stoken niet voor de mussen is een vrolijke en scherpe voorstelling over armoede die wel heel dicht bij komt. Na een serie Actuele Avonden in TAC eind 2015, speelden we de voorstelling op scholen.
'wrang goed stuk met slecht slot'
eindhovens dagblad
credits
Regie & tekst: Martijn Bouwman
Spel: Marcel Roelfsema, Lonne Gosling, Michèle Rijzewijk
Vormgeving: Simon Haen
Techniek: Mike Waterschoot en Ben Tielemans
Productie: Femme van den Berg
Educatie: Michèle Rijzewijk en Anne van der Steen
Publiciteitsfoto: Roel Knol/Tikwa fotografie
Met dank aan: Voltijd 3 van de Fontys Hogeschool voor de Kunsten, Academie voor Theater, Mayke Muller, Sint-Joriscollege Eindhoven, Kobe Duijf, Lisa van de Wiel, Lieke van Norden
trailer
actuele avonden
In november 2015 presenteerde Afslag Eindhoven een schurende en actuele avond in TAC. Die startte met een heelijk mondiaal diner door Laura Weeteling, vervolgens bezocht het publiek de voorstelling We stoken niet voor de mussen, die werd uitgeleid door wisselende sprekers: de Vlaamse filosoof en theatermaker Stefaan van Brabandt, econoom Pieter van Beukering en theaterdenker Paul de Bruyne.
educatie
We stoken niet voor de mussen werkte erg goed als voorstelling op middelbare scholen. De voorstelling werd dan vaak gecombineerd met een interactief en actueel educatie-programma in het decor van de voorstelling.
Een gespreksleider en een actrice uit het stuk stelden actuele kwesties ter discussie rondom de hypocrisie van alledag. Waarom koop je goedkope kleding, terwijl je weet dat die kleding onder slechte arbeidsomstandigheden wordt gemaakt? En hoe zit het met de plofkip en de iPhone?
reacties voor "we stoken niet voor de mussen"